Σε καταλαβαίνω γιατί έχω περάσει παρόμοια κατάσταση. Είναι άσχημο και θλιβερό, νιώθεις να καταρρέει όλος σου ο κόσμος που μέχρι τώρα είχες κτίσει πετράδι πετραδάκι. Δεν έχω τη λύση για αυτό το πόνο που βιώνεις, αλλά υπάρχει σίγουρα ένας απλός τρόπος για να καταλάβεις κάτι απλό. Αν ο άλλος σε θέλει πραγματικά και ήταν εκείνη τη στιγμή πιεσμένος, ψυχικά ατονισμένος κτλ, θα καταλάβει το σφάλμα του και θα έρθει να σε βρει. Αυτό που φοβάμαι είναι όμως που είπε πως πιέστηκε και δηλώνει πως δεν είναι έτοιμος για κάποια δέσμευση. Οι άντρες φοβούνται κάπως τη δέσμευση και την επισημοποίηση μιας σχέσης και δεν είναι σαν εμάς τις γυναίκες που περιμένουμε μια πρόταση συγκατοίκησης, γάμου κτλ. Την αιτία βαθύτερα δεν τη γνωρίζω, παρά μόνο επιδερμικά μπορώ να καταλάβω, εκείνοι ξέρουν. Εκτός αν έχει βρει κάποια άλλη που δεν νομίζω, αλλά όλα γίνονται δυστυχώς. Δώσε κάποιο χρόνο και στους δυο σας και αν είναι γραφτό να είστε μαζί τίποτα δεν θα το εμποδίσει. Ποτέ μην λες ποτέ δηλαδή!