Έτσι όπως το βλέπω έχεις τις εξής επιλογές:Το λες, με την ελπίδα ότι αυτό θα γίνει αφορμή να βελτιώσουν την σχέση τους.Δεν το λες και αφήνεις τα πράγματα όπως είναι.Το λες και χωρίζουν.Το σίγουρο είναι ότι εάν το πεις η μάνα σου θα του φορτώσει και το ότι έγινες μάρτυρας όλου αυτού, πράγμα που φυσικά είναι αλήθεια.Τι θα διάλεγα εγώ;Δεν θα το έλεγα, αλλά θα έκανα μία ειλικρινή συζήτηση με τον πατέρα μου - με την σαφή προειδοποίηση ότι εάν ξαναδώσει δικαιώματα, θα το πω.Δεν θα ζητούσα να την χωρίσει, δεν θα ζητούσα από εδώ και πέρα να είναι πιστός -το τι κάνει στην σεξουαλική του ζωή, του δεν με αφορά- με ΑΦΟΡΑ όμως το τι κάνει στην ΔΙΚΗ ΜΟΥ ζωή, φορτώνοντάς μου πιθανόν ανασφάλειες και ενοχοποιητικά σύνδρομα από το πουθενά.Αλλά φυσικά εγώ δεν είμαι εσύ και όπως έχει πεί και ο Κλιντ Ίσγουντ σχετικά: Οι γνώμες είναι σαν τις κολ***δες όλοι έχουν από μία.