Να μιλήσεις στους γονείς σου και να πας σε ειδικό,αν νιώθεις ότι το χρειάζεσαι.Οι γονείς σου σε αγαπούν και θέλουν το καλό σου,έτσι δεν είναι;Λοιπόν,όποιος με γνώρισε τα τελευταία 10 χρόνια,δύσκολα πιστεύει ότι υπήρξα"δύσκολη"στην συναναστροφή.Για μένα τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν άρχισα να έχω επιτυχίες σε αυτά με τα οποία καταπιανόμουν.Βρήκα αυτοπεποίθηση μέσα από τα επιτευγματά μου και η εμπειρία της δουλειάς ήταν καταλυτική και με ξεκλείδωσε σαν άνθρωπο.Όταν βρίσκεσαι σε παρέα,να λες την γνώμη σου όποτε θες(στην αρχή επέλεγε θέματα που γνωρίζεις καλύτερα και νιώθεις άνετα να μιλήσεις γι'αυτά και μετά κάνε επέκταση),να μοιράζεσαι σκέψεις,να συμφωνείς και να διαφωνείς με επιχειρήματα,να ακους προσεκτικά.Ο χαρακτήρας είναι κάτι που χτίζεται,μη νομίζεις ότι αυτοί που σου την λένε είναι αμάν και τι κάτι φοβεροί τύποι.Διεκδίκησε τον χώρο σου με σταδιακά βήματα.Και όταν νιώθεις θιγμένος να αντιδράς.Και να σου πω και κάτι τελευταίο;Κάνε πράγματα που αγαπάς,μίλα γι'αυτά,παθιάσου με κάτι,φάε τα μούτρα σου,ξανασήκω,σταμάτα να σκέφτεσαι το πως θα γίνεις γαμάτος και κάνε γαμάτα(για σένα)πράγματα.Και μίλα στους γονείς σου,μη ξεχνιόμαστε... :)