Λοιπόν. Μια εξομολόγηση με ψωμί. Κατ'αρχάς ευχές να γυρίσει σου στέλνω αφού αυτό θέλεις πιο πολύ. Κατόπιν να σχολιάσω μερικά θεματάκια; "Πάντα είχα στο μυαλό μου τον χωρισμό" Αυτό είναι ένα συνηθισμένο ζήτημα. Κάποιος που έχει ξανα-αποφασίσει (έχει δηλαδή τον έλεγχο της σχέσης) για ένα χωρισμό νομίζει ότι πάντοτε στο χέρι του είναι το αν και πότε θα χωρίσει. Δυστυχώς όπως έμαθες με τον σκληρό τον τρόπο δεν είναι τα πράγματα στον έλεγχό μας. Στις ανθρώπινες σχέσεις όπου υπάρχει διάδραση έχει και το άλλο μέλος έλεγχο. Κι έπειτα γιατί είχες πάντα στο μυαλό σου τον χωρισμό; Το έχεις σκεφτεί; Δεν σε ικανοποιούσε κάτι ή είχες πάντοτε την αγωνία μήπως κάτι καλύτερο περάσεις και προσπεράσει; Συνήθως αυτό το δεύτερο είναι που δεν αφήνει κάποιον ν'αγιάσει και να ευχαριστηθεί αυτά που έχει: "Τι άλλο χάνω εκεί έξω"...Eίναι μια σκέψη άνευ ουσίας αφού εκεί έξω υπάρχουν άπειροι συνδυασμοί και άνθρωποι."αλλά επειδή ξέρω τον εαυτό μου έλεγα όχι αυτήν την φορά θα κάτσεις κ θα προσπαθήσεις. Κ έτσι έκανα. Κ τα κατάφερα να ξεπεράσω τον εαυτό μου γι αυτόν."Αυτό δεν υποδεικνύει μια μικροπαθογένεια; Λογικά θα έπρεπε όχι να ξεπεραστεί ο εαυτός μέσα σε μια σχέση αλλά να ανθίσει στην καλύτερη δυνατή βερσιόν του. Το να καταπιέζεται κάποιος επειδή με βάση τις κοινωνικές προσδοκίες κατέκτησε το Ιερό Δισκοπότηρο της Σύγχρονης Ευτυχίας (να βρει μόνιμο σύντροφο που του φέρεται καλά) είναι κάπως εναντίον του αρχικού σκοπού."Μου είπε πως πια δεν έχει ερωτικά αισθήματα για εμένα. Μ αγαπάει αλλα δεν ήταν πια ερωτευμένος. Τον εβλεπα πως από καιρό δεν ήταν καλά αλλά πίστευα πως θα το ξεπεράσουμε. Σε όλα τα ζευγάρια συμβαίνει κάποια στιγμή αυτό. Τιποτα δεν ξεπεράσαμε. Έφυγε από την ζωή μου κ νιώθω πως δεν τον νοιάζει πια για μένα." Εδώ διακρίνω μια μεγάλη παρεξήγηση στην οποία διατελούν πάρα πολλοί συνάνθρωποι. Επομένως να την διαχωρίσω επ'ευκαιρία μπας και σωθεί κάποιος ξώφαλτσα. Άλλο πράγμα "δεν είμαι πια ερωτευμένος" (έχω κατακάτσει και δεν με πιάνει πυρετικό καρδιοχτύπι όταν χτυπάει το τηλέφωνο και δεν κοιτάω σαν μουρόχαβλος την περιπτερού όταν με ρωτάει "θέλετε κάτι άλλο;") κι άλλο εντελώς "δεν έχω ερωτικά αισθήματα για κάποιον" (δεν μου κάνει πια κούκου κι είτε πιάνω το μπούτι μου είτε το δικό του είναι το ίδιο και το αυτό). Μόνο το πρώτο είναι κάτι που ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ (operative word) συμβαίνει στα ζευγάρια που είναι μακροχρονίως μαζί. Αν βρεθούν χώρια τους νοιάζει και τους παρανοιάζει για τον άλλον και υποφέρουν μακριά του! Και τον ποθούν και τον αγαπούν και θέλουν να είναι μαζί. Απλώς δεν κάνουν σαν αποσβολωμένα 18χρονια πλέον. Έχει φύγει το στοιχείο της έκπληξης κάπως. Το δεύτερο όμως ΔΕΝ συμβαίνει ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ στα μακροχρόνια ζευγάρια. Αν συμβεί (και κάποιες φορές μπορεί να συμβεί λόγω ρουτίνας) πρέπει επειγόντως να βρεθεί δραστική λύση με απτά αποτελέσματα επειδή είναι η σίγουρη αρχή είτε του τέλους, είτε του κεράτου. Αν αγαπιούνται κατά τ'άλλα παραμένουν φίλοι (όπως εδώ) αλλά ερωτικό ζευγάρι παύουν να είναι πλέον. Επομένως αν υπήρχε ένα παραθυράκι δράσης υπήρχε μόνο όταν κατανοούμε ότι ο άλλος δεν έλκεται πια και τόσο έντονα από μας. Είναι το σημείο 0 που λέμε "ανανεώνουμε την σχέση" (και μπαίνει ο Ασκητής και το sex shop στην ζωή μας). Τι να πω...Εύχομαι και πάλι να το ξανασκεφτεί και να ξαναπροσπαθήσετε. Πολύ φοβάμαι ότι τα αισθήματα αυτά όμως θα χρεωθούν με τόκο και θα τα φέρετε βαρέως κι εσείς στο υπόλοιπο της πορείας. Βέβαια τίποτα δεν αποκλείει να τα επεξεργαστείτε και να βγάλετε συμπεράσματα. Ας το ελπίσουμε. Καλή δύναμη!
