Εκ προοιμίου θα ήθελα να θυμήσω ότι, ο ανθρωπός είναι ζώο, έλλογον ον.Aνήκει στο γένος Homo και στο είδος sapiens sapiens(σοφός)."Έσκασε μύτη", λοιπόν, στον πλανήτη πριν από περίπου 200.000 χρόνια. Εξημέρωσε τα ζώα (σοφός γαρ), τα χρησιμοποιούσε ως φύλακες, ως τροφή, ως ένδυση, ως μέσα μεταφοράς,ως τζάμπα εργάτες και συντροφιά.Κοιμάταν μαζί τους, έτρωγε μαζί τους, πέθαινε μαζί τους. Κάποια στιγμή τα θεοποίησε, ζήλεψε τη δύναμή τους, εμπνεύστηκε από αυτά και τα αντέγραψε(είπαμε είναι σοφός ο τύπος). Ύστερα κύλησε ο καιρός και η ιστορία και μες τη πολλή σοφία του ανακάλυψε τον ηλεκτρισμό και το τσιμέντο. Ήξερε πάντα ότι είναι ανώτερος, αλλά τώρα που φωταγώγησε τις πόλεις του και κλείστηκε στα τσιμεντένια κουτιά του μπορούσε άνετα να ξεφορτωθεί τους χαζούς φύλακές του και ηλίθιους συντρόφους του.Άλλωστε αυτός ποτέ δεν εγκατέλειπε τα παιδιά του,δεν επιτιθόταν στο γείτονά του ή στους γονείς του, δεν κανιβάλιζε, έπλενε τα χέρια του και είχε τρόπους. Επίπρόσθετα, γνώριζε να μιλάει, να φωνάζει και να παραποιεί την αλήθεια. Αυτό κιαν είναι σοφία! Ασε που ανακάλυψε ότι οι μέχρι πρότινος συνοδοιπόροί του ήταν φορείς μικροβίων.Έτσι, αποφάσισε να κάψει το "Μόγλη", τον "Τομ Σώγιερ", "τον Χακμπερι Φιν", "Το εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του γερο-Πόσουμ"και πλήθος άλλων βιβλίων που θύμιζαν το μιαρό παρελθόν του. Τι παράδειγμα θα μπορούσε να δώσει στα παιδιά του, μέσα από τα ζώα.Είναι τόσο κουτά και δεν ξέρουν καν το συμφέρον τους. Σε προσεγγίζουν και σε αγαπούν είτε είσαι χοντρός είτε όμορφος είτε ότι άλλο είσαι.Δένονται μαζί σου κι ασ βρωμάει καμιά φορά το στόμα σου. Σε αγαπούν ακόμη κι αν έχεις ιλαρά, ψείρες, γρίπη, διάρροια, ακράτεια, καταθλιψη και τη χειρότερη ασθένεια του ανρώπινου είδους, τη φτώχεια και την ανεργία. Εκεί που ο πολιτισμένος Homo sapiens σου κλείνει τη πόρτα, ξεχνά το τηλέφωνό σου, σε αποφεύγει, καθώς έχεις γίνει το πιο μεγάλο μικρόβιο με πόδια,αυτές οι μαλιαρές φωλιές μικροβίων μένουν πάντα εκεί,δίπλα σου και σάγαπούν τό ίδιο. Βλέπεις δεν είναι έξυπνα και αδιαφορούν για οτιδήποτε υλικό.Είναι αδύναμα να σου πατήσουν το κεφάλι ,όταν βρισκεσαι στο ναδίρ.Επίσης, είναι τόσο χαζά που δεν παίρνουν τη βαλίτσα τους να φύγουν, όταν δεν τους αρέσουν οι συναναστροφές σου.Σε διακόσιες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης αυτά μείναν τα ίδια. Τι θέλουν, λοιπόν, στις πόλεις μας και στα σπίτια μας; Η γάτα μου με κοιτάει τώρα που γράφω, μπλέκεται ανάμεσα στα χέρια μου και το πληκτρολόγιό μου, γουργουρίζει κιαν είχε φωνή ίσως μου ψιθύριζε:"ήρθα να σε διδάξω ανθρωπιά".Και για σας που αναρρωτιέστε δεν είναι παιδί μου, αλλά μια από τις φίλες μου.Δεν είμαι θυμωμένη, πικραμένη είμαι, αν και θα προτιμούσα το πρώτο. Προσπαθώ να είμαι όσο αντικειμενική μου επιτρέπει ο υποκειμενισμός μου, όταν παραθέτω την άποψή μου.Σας αγαπώ και αν σας είχα εδώ, θα σας χάιδευα(με την καλή έννοια πάντα).