Ψυχούλα μου γλυκιά...Έχεις δίκαιο για όσα λες και φαίνεται ο πόνος σου,τον βγάζεις προς τα έξω...Ξεσπασε όσο μπορείς από το να κρατάς μέσα σου σε παρακαλώ!Και εμάς έτσι μας πάει από το 2003...Μας γαζωνει κάθε ένα η' δύο χρόνια και από κάτι άλλο!Τελευταίο μπαμ ήταν πατέρας και αδερφός μέσα σε έναν χρόνο πριν 4 χρονια..Και εγώ με ανήψια ορφανά και εγω ενώ πιστεύω πολύ στον Θεό τότε άρχιζα να χάνω την πίστη μου και να λέω ΓΙΑΤΙ???ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΞΑΜΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑΤΙ!!!Και να βλέπεις και την μάνα να υποφέρει με απανωτά προβλήματα Υγείας αφότου έχασε το παιδί της!Δεν υπάρχει χειροτερος πόνος από της μάνας για το παιδί ψυχούλα μου!!!Είπα αμάν να σηκωθώ στα πόδια μου και εγώ ξανά για να μπορέσω να στηρίξω και τους υπόλοιπους..Έχασα τον εαυτό μου για αρκετό καιρο...Μην νομίζεις ότι σηκώθηκα τελείως...Προσπαθώ κάθε μέρα να δείχνω όλο και πιο δυνατή για την μάνα και τα παιδάκια του αδερφούλη μου που με χρειάζονται!!!Ναι δοκιμασίες είναι..Και όπως το είπες αυτή η ζωή μόνο πόνο μας προσέφερε...Ας είναι ευλογημένο αν είναι να κερδίσουμε μια καλύτερη θέση εκεί πάνω που θα είμαστε αιώνια όμως,αφού εδώ μας χτυπάει απανωτά..Και σε αυτό δεν νομίζω πως φταίει ο Θεός όμως αλλά κάποιος άλλος να μην αναφερω....Σφιξε τα δόντια και κρατά γερά...Σε χρειάζονται πίσω αυτοί οι άνθρωποι σου καλό μου....Πονάω και σε νιώθω να το ξέρεις πραγματικά στο λέω!!!Έχεις φίλους να σου δίνουν δύναμη?Έναν άνθρωπο που να είναι δίπλα σου?Γιατί εμένα τότε εξαφανίστηκαν όλοι όσοι είχα και εμφανίστηκαν άνθρωποι που δεν το περίμενα...Δεν κατηγορώ κανέναν..Είναι μεγάλος ο Σταυρός που κουβαλαμε.Δεν μπορούν όλοι να μας βοηθήσουν να τον σηκώσουμε μαζί...