Για όλους αυτούς τους λόγους μπορεί να κάνει το ίδιο και μία γυναίκα. Δεν διαφέρει σε τίποτα, ούτε στις ορμές ούτε στο ψυχολογικό κομμάτι, ούτε στη περιέργεια να δοκιμάσει και να εξερευνήσει τον εαυτό της και τα γούστα της.Έχει να κάνει με τον άνθρωπο, με τα βιώματά του και τις ανάγκες του. Σε καμία περίπτωση δεν είναι θέμα άντρα - γυναίκας. Ίσως έχεις μάθει να το βλέπεις καθαρά από την οπτική του άντρα, διότι η κοινωνία φρόντισε εδώ και εκατοντάδες χρόνια, να μεγαλώνει τα αρσενικά έχοντας αυτό το ''δικαίωμα'' και μάλιστα δικαιολογώντας τους. Ενώ η γυναίκα ως πιο αδύναμη, από αρχής κόσμου, δεν ήταν εύκολο να εκφράσει τις ανάγκες της... πάντα, και μετά λύπης μου το λέω, ακόμη και σήμερα θεωρείται στις οικογένειες ως το άτομο με τα λιγότερα δικαιώματα. Όπως επίσης ουκ ολίγοι, θα την χαρακτηρίσουν και π@υτάν@, όταν πληροφορηθουν πως κερατωσε τον φίλο τους ή τους ίδιους. Ενώ ένας άνδρας έχει το πλεονέκτημα (και μόνο εκείνος, σαν να ανήκει σε άλλο είδος), της πολυγαμιας, και δεν επιδέχεται συζήτηση. Μην κοροϊδευόμαστε.ΥΓ: Δεν γνωρίζω αν έχεις όντως αυτές τις απόψεις για το συγκεκριμένο θέμα όσον αφορά τις γυναίκες. Θέλησα απλώς με βάση το σχόλιό σου να διατυπώσω τη δική μου θέση, βλέποντας πως με μεγάλη θέρμη απαριθμείς τους λόγους για τους οποίους ένας ΑΝΔΡΑΣ απατάει. Ελπίζω και για την αντίθετη πλευρά να έχεις τις ίδιες ''ανοιχτόμυαλες'' απόψεις, καθώς πέραν του συνειδησιολογικού και των αναγκών, ο άνθρωπος είναι όν συναισθηματικό, κάτι που τον διαχωρίζει (όσον αφορά τις πράξεις του) από τα υπόλοιπα όντα... και σίγουρα πολλά λέει και κάνει, αλλά αν ποτέ έρθει η ώρα να δεχτεί τις ίδιες πράξεις από άλλον, τότε πληγωνεται.