Ωραία. Κατ'αρχάς ο τρόπος που απάντησα και αυτά που απάντησα ούτε με κάνουν σοβαρή, ούτε μου αφαιρούν την σοβαρότητά μου. Μπορούσες να πεις ότι δεν είναι σοβαρά αυτά που λέω ή να ρωτήσεις αν τα λέω σοβαρά. Τώρα όσον αφορά την απάντησή μου επιμένω σε αυτήν. Ναι έχει δίκιο, δεν τα είχανε και δεν του είχε υποχρέωση, σ' ένα κανονικό δικαστήριο θα την αθώωναν. Δεν θα μιλήσω για το ηθικό χρέος ή την ενσυναίσθηση σε ένα άτομο κάποιας ηλικίας που αν ήθελε θα τα είχε καλλιεργήσει εδώ και καιρό. Θα τον πείσω για κάτι αν το κάνω; Θα πω αυτά που πιστεύω ότι έχουν νόημα να ειπωθούν. Αν θες, στην πράξη έχω δει ότι η επικρικότητα -ειδικά όταν δεν έχει κι επιχειρήματα - δεν έχει κάποιο όφελος πέρα από τη δική μας ίσως συναισθηματική αποφόρτιση. Αν ο άλλος είναι παρτάλι θα ταμπουρωθεί, αν ο άλλος δεν πιστεύει στον εαυτό του θα επιβεβαιωθεί και θα συνεχίσει να δέχεται αρνητικές συμπεριφορές σαν κάτι θετικό. Οπότε αν την εξ. την είχε κάνει το παλικάρι, θα είχα προσαρμοστεί στα δεδομένα αλλά και όσα εγώ αντιλαμβανόμουν ότι καταλάβει. Θα προσπαθούσα δε να βρω κοινό τόπο για να είναι γόνιμο αυτό που θα πω κι ίσως να βοηθήσει. Υ.Γ. Δε θυμάμαι κάπου να έθιξα τον τύπο. Δε νομίζω ότι αυτά που είπα ακυρώνουν το πόσο άσχημα μπορεί να βίωσε την όλη εξέλιξη της κατάστασης. Έτερον εκάτερον.