Θυμαμαι που πριν 5 χρονια περιπου ειχα γραψει εδω την πρωτη μου εξομολογηση... ποσο πολυ πονουσα που ειχα χωρισει, με ειχε χωρισει για την ακριβεια, πως δεν ηταν ερωτευμενος μαζι μου. Μαχαιρια στην καρδια!!!! Εκτοτε 2 χρονια ακομα κρατησε εκεινη η ιστορια... Ταλαιπωρια, πονος, φρουδες ελπιδες και το χειροτερο ολων τελικα ηταν πως νομιζα οτι εφταιγα εγω, οτι ειχα κανει καποιο λαθος εγω. Ηταν συναισθηματικα αναπηρος!!!! Μακρια!!!!Και τωρα εχω παντρευτει εναν υπεροχο ανθρωπο, που με αγαπαει και τον αγαπαω και ειναι ο,τι καλυτερο μου εχει συμβει!!! Και οχι, δεν συμβιβαστηκα, ηρθε ξαφνικα στη ζωη μου χωρις να το περιμενω, χωρις να ψαχνω τιποτα...Οσο κι αν ποναμε, πιστευω πως στο τελος παντα κατι καλο γινεται: )