Όταν υπάρχει μια ανισότητα σε ευκαιρίες λάθη, στραβά και πάθη εμφανή και μεγάλη... η φάση χωλαίνει. Πώς εσύ έβρισκες χρόνο, τρόπο και σκεφτόσουν μην το ένα και μην το άλλο γιατί δεν θα ήθελες να τον παραμελήσεις ή να τον πληγώσεις; Ή πώς αδημονούσες να βρεθείτε κι αυτός φεεεεεεεεεεέτα, ε ναι. Αδιαφορούσε. Μπορείς να ευχαριστήσεις τον εαυτό σου που αντί για πικρία αποφάσισε να έχει μια χρήσιμη γνώση σαν εφόδιο από εδώ και μπρος. :)
