Εγώ ένα Θέλω να πω.Δεν υπαρχουν τελειοι γονεις και ολοι κανουμε λαθη θέλοντας να μεταδώσουμε το σωστό στα παιδια μας (στο παράδειγμα σου η μητέρα σου προσπαθούσε να σου μεταδώσει την αξία της υγιεινης διατροφής με λάθος τροπο)Όλα αυτά τα βρίσκω πταίσματα μπροστά στην πραγματική παιδική ψυχολογική και οχι μόνο κακοποίηση. Έχω και εγώ να θυμάμαι το ξύλο με την παντοφλα και να κρυβομαι κατω απο το κρεβατι και η μανα μου να με τσιγκλαει με έναν πλαστή να βγω εξω.Τα θυμάμαι και τώρα σχεδόν πέφτω από τα γέλια όταν της τα λέω μπροστά της .Είναι παιδικές αναμνήσεις που ευτυχώς δε με σημάδεψαν ψυχολογικά.Όλοι λίγο πολύ ως γονείς έχουμε φτάσει στα όρια μας.Μια σκυλιά στον κόπο η ενός είδους "απειλη" δεν σημαίνει και το τέλος του κόσμου αρκεί βέβαια να μην περάσουμε στο άλλο άκρο και αρχίζουμε να μιλάμε για ολοφάνερη καθημερινη βια,εκφοβισμο κτλ