'Οταν αιτιολογείς μία απόφασή σου αφήνεις περιθώριο στον άλλο να δικαιολογηθεί. 'Οταν κάθεσαι και ακούς/απαντάς/ανταποκρίνεσαι στις δικαιολογίες του, του περνάς το μήνυμα οτι παίζει και να ανατραπεί αυτή η απόφαση αν προσπαθήσει αρκετά. Αν ήθελε πραγματικά η εξ/νη να το λήξει κι όχι να προκαλέσει τον Βαγγέλη να τη διεκδικήσει, θα του έλεγε "τέλος, εξάλλου συμφωνημένα δεν είχαμε και καμία δέσμευση μεταξύ μας", χωρίς τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τύπου "θα πάω να κοιμηθώ στο σπίτι του συναδέλφου κλπ κλπ". Μιλάμε για 40ρηδες όχι για 16χρονα.Παρακάτω τώρα, και οι δύο παρλαπίπες μου φαίνονται γιατί ο Βαγγέλης πήγε να το παίξει μάγκας, αλλά ρισκάρισε κι έχασε, κι αντί να το δεχτεί αντρίκια άρχισε το παραμύθι, κι ο Αθηναίος ακόμα δεν της έπιασε το χέρι και της μίλησε για γονείς. Τρικ μου φάνηκε κι αυτό για να περάσει καλά.Γενικά δεν ήταν ωραίο να πει στον συνάδελφο το τι ακριβώς έχει κάνει με τον Βαγγέλη ούτε οτι κουβαλάει ένα πρόβλημα που επέτρεψε να της δημιουργήσει. Δεν ήταν μια σχέση ετών, ήταν ξεπέτες 3μηνών, δεν χρειαζόταν να το δώσει σαν βιογραφικό. Κι όλοι ξέρετε εδώ μέσα τη γνώμη που έχω για τις σχέσεις μεταξύ συναδέλφων! 'Αααλλο θέμα κι αυτό...