Ρωτάς ξεκινώντας από κάτι,που θεωρείς δεδομένο.Ότι τα δύσκολα μας έρχονται πακετάκι από το θεό.Κάποιοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του και όσοι πάλι πιστεύουν δεν αντιλαμβάνονται όλοι το θεό με τον ίδιο τρόπο.Εγώ θα έλεγα να νιώθουμε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας και για όσα μπορούμε να ορίσουμε.Να καταλαβαίνουμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερα,να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και τις συνέπειες τους.Τα υπόλοιπα,που δεν περνάνε από το χέρι μας,είναι πέρα από τον έλεγχο μας,τα παλεύουμε όπως μπορούμε.Δεν ξέρω αν έχει κάποιο νόημα να τα βάζουμε με το θεό,με την τύχη μας,με ό,τι φαντάζεται ο καθένας.Τόσοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αρρώστιες πχ.Τι το ξεχωριστό έχουμε προσωπικά εμείς;Όμως καταλαβαίνω και τον άνθρωπο,που υποφέρει και νιώθει την ανάγκη να κάνει το παράπονο του,να βγάλει το θυμό του.Σε τέτοιες ώρες συμπαραστέκεσαι,δεν κρίνεις.