Έχει δίκιο η Καραβαν , το έχω και εγώ σχετικά αυτό (έχω και τις γατες ετοιμες)... Βέβαια νομίζω ότι σε έναν βαθμό είναι εμφυτο και το έχουν πάρα μα πάρα πολλοί ανθρωποι και είναι φυσιολογικό. Η λύση είναι αφού ξέρεις ότι σου συμβαίνει να βρισκεις την πυγμή και να σηκωνεσαι να φεύγεις. Δύσκολο αλλά απαραίτητο γιατί και σε σχεση να είσαι, πάλι μπορεί να νιώθεις μόνη. Όταν ο άλλος σε αδειάσει εντελώς δεν θα σου κάνει διαφορά. Ακόμη, πιστεύω ότι όταν τον φόβο δεν μπορείς να τον διώξεις, πρέπει να τον χρησιμοποιήσεις υπέρ σου. Δες το σαν κινητρο και γινε λοιπόν καλύτερη. Κάνε πράγματα για σένα και για τους γύρω σου και εξελίξου σε κάθε επίπεδο.