Ωραίος ο νέος από κει και πέρα και οι παιδαγωγοί δημοτικής εκπαίδευσης έχουν επιδείξει υποτιμητικές συμπεριφορές ας πούμε για την προσχολική αγωγή. Ή πολλές φορές θεωρούν ότι κομπλιμεντάρουν αν σου πουν ότι κάνεις για δασκάλα και όχι για νηπιαγωγός( που ούτε αυτό μπορεί να είναι στα καθήκοντά σου ή την δικαιοδοσία σου). Το ζήτημα δεν είναι τι λέει ο καθένας για τις σπουδές μας ( κάποιες σχολές είναι πολύ πιο εύκολες από άλλες, αλλά το θέμα είναι τι βρίσκουμε ενδιαφέρον θαρρώ) αλλά ότι όποιος θέλει να είναι καλός σε αυτό που κάνει το κάνει με σοβαρότητα και σύνεση. Έχω δει ακόμη και στο ζήτημα του να είσαι καμαριέρα σε ξενοδοχείο τον σωστό επαγγελματία που έβαζε τέχνη και μια χαρά ξύπνια ήταν. Αξιοθαύμαστη μάλιστα. Ελάχιστοι και με χρόνια εξάσκησης θα μπορούσαν να φτάσουν στο δικό της επίπεδο( οκ δεν θέλουν όλοι, αλλά δεν μπορούν επίσης). Τι θέλω να πω; Οι προκλήσεις που έχει κάθε δουλειά, κάθε ενασχόληση μπορεί να φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη αν το άτομο που το κάνει μπορεί και το θέλει. Αυτό που περισσεύει είναι η επιβεβαίωση από βαθμούς(αν και είναι καλό για να τα δείχνουμε σε ορισμένους άλλους αφού από νούμερα καταλαβαίνουν) και να κάνει ο καθένας ουσιαστική δουλειά. Υ.Γ. Το να υποτιμάς κάτι που δεν γνωρίζεις, ανθρώπινο μεν αλλά στην καλύτερη δείχνει ανωριμότητα αλλά στην χειρότερη ανικανότητα. Υ.Γ.1. Αυτό που θα έπρεπε να μας ανησυχεί για τα παιδαγωγικά είναι η πολύ μέτρια ποιότητα στις σπουδές καθώς και η αδυναμία ανακατεύθυνσης. Επειδή έχει να κάνει με ευάλωτες ομάδες και ( θα μπορούσε να) έχει σημαντική επίδραση στο μέλλον της κοινωνίας θα έπρεπε να είναι πολύ πιο δύσκολο. Η επιδερμικότητα σε πολλά θέματα, δεν θα έπρεπε να είναι αντικείμενο χλεύης αλλά προβληματισμού και για απαιτήσεις παιδαγωγών με όλη την σημασία της έννοιας. Στην αρχαία Ελλάδα, οι καλύτεροι παιδαγωγοί ήταν φιλόσοφοι. Σήμερα οι απαιτήσεις είναι εντελώς εσφαλμένες.