Αχ κι εγώ όταν το θέλω να το παίξω μοιραία και σπουδαία σκέφτομαι ότι είμαι με τον Παπακαλιάτη αλλά όταν ακούω τη φωνή του Χειλάκη τα ξεχνάω όλα. Εσύ όμως δεν είσαι σε μια φαντασίωση δική σου που δεν επηρεάζει κανέναν. Πας ένα σενάριο που σε φανταστικό επίπεδο είναι οκ σε πραγματικές διαστάσεις. Είναι υπέροχο να μας θέλουν και εμείς να κάνουμε σαν κακομαθημένα και κακότροπα παιδιά μέχρι να μας ανακαλύψουν, να ξενερώσουν και να νιώσουμε κυρώσεις στο πετσί μας. Δεν είναι ωραίο αυτό που κάνεις. Δεν έχεις λόγο ν' αποζητάς επιβεβαίωση από κάποιον-ους. Τι να πούμε κι άλλες δηλαδή.