Δεν ξέρω τί και πώς... Αλλά, βρε κοπελιά μου, μερικά πράγματα μην τα παίρνεις προσωπικά. Μπορεί να είχε χίλιους δυο λόγους να φερθεί έτσι όπως φέρθηκε, χωρίς αναγκαστικά να φταις εσύ για αυτό. Συμφέρει σε αυτές τις περιπτώσεις, κατά την ταπεινή μου άποψη, να αποδίδεις τα όσα οδήγησαν στο χωρισμό σας απλά στις συνθήκες και όχι να κατηγορείς τον εαυτό σου. Επίσης συμφέρει να τα αποδίδεις και στον άλλον ομως όχι με την έννοια της κατηγορίας, αλλά μάλλον της κατανόησης. "Έφταιγε σε αυτό και το άλλο, γιατί είχε το ταδε μειονεκτημα ή το δεινα, η τη μία δυσκολία ή την αλλη.Όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη, ηθελημένα ή όχι. Τον κατανοώ, τον συγχωρώ και πάω παρακάτω." Η συγχώρηση έρχεται μέσω της κατανόησης. Και αντιλαμβάνεσαι νομίζω ότι το να τον συγχωρήσεις είναι πολύ ωφέλιμο για σένα, αν όχι επιτακτική ανάγκη για να προχωρήσεις. Για ΣΕΝΑ θα τον συγχωρήσεις, για να νιώσεις ΕΣΥ καλά.Αν αντέχεις κι άλλο, μπορεί μια αυτοκριτική ή και ετεροκριτική να σου υποδείξει ποια πράγματα θα μπορούσες να αντιμετωπίσεις με μεγαλύτερη προσοχή ή και ωριμότητα.Η αυτομομφή και η καταναλωτική μομφή του αλλου προκειμένου να νιώσεις καλύτερα, μπορεί πρόσκαιρα να ανακουφίζουν, αλλά δε σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο και στο τέλος δε μαθαίνεις από τη μέχρι τώρα εμπειρία, αλλά μαλλον πιθανόν να συνεχίσεις τα ίδια λάθη-αστοχιες.Κατανοηση->συγχώρηση->γαληνη. Δύσκολο στην πράξη βέβαια θα μου πεις, αλλά απαξ και επιτευχθεί, σου λύνει τα χέρια. Αυτό έχω καταλάβει ότι βοηθάει περισσότερο, από την προσωπική μου εμπειρία.ΥΓ: επισης να θυμάσαι ότι ρόδα είναι και γυρίζει! :-) Smile!