Ταυτίζομαι: παρέες πλέον ούτε καν φιλίες, πολύ σπάνιο να βρεις ένα αληθινό φίλο/η. Το ιδιό κ σε εμάς από το γυμνάσιο θυμάμαι οι κοπέλες ξεκίνησαν τα μπαράκια τις βότκιες τα τεκίλα, τους γκομενους- σχέσεις που μετά τους χωριζαν κ άκουγαν σκυλάδικα. Απο την άλλη θεωρούμασταν φλώροι όσοι είμαστανπροσηλωμένοι στο διάβασμα ειμασταν πιο ήπιων τόνων και λιγάκι ντροπαλοί. Από την άλλη οι μάγκες του σχολείου πούλαγαν μαγκιά, ειΧαν αυτοί τον πρώτο λόγο στις κοπέλες οπότε αν θέλαμε μια γκομενα έπρεπε να πάρουμε την άδεια τους. Παίζανε ξύλο μεταξύ τους αυτή ήταν γι αυτούς η σωστή συμπεριφορά. Αυτό συνεχίστηκε περίπου κ στο λύκειο. Δεν πρέπει να ταμπελοποιηθουμε ούτε να πιστέψούτε ότι έχουμε πρόβλημα. Αλλά σε μένα είναι κ πολύ δύσκολο με έχουν κάνει να νιώσω άσχημα και να πιστεύω ότι είμαι κομπλεξικός, ευτυχώς έχω κάνει τρεις σχέσεις στις 2 μόνο φιλί για πολύ λίγο κ στην τρίτη φιλιά και χάδια χωρίς όμως σεξ. Όντως κι εγώ απορώ γιατί κρίνουν εφόσον δεν τους κρίνεις