Έχω περάσει απ το στάδιο που περιγράφεις. Μια σκέψη με βοήθησε πολύ. Το ότι σε μια καινούρια γνωριμία ΠΟΤΕ δεν νιώθει άβολα μονο ο ένας. ΠΟΤΈ δεν κολωνει να μιλήσει μόνο ο ένας. Το άγχος ανήκει και στους δύο, απλά στη προκειμένη περίπτωση ο άλλος, οι συμμαθητές δηλαδή, βρίσκονται σε ένα περιβάλλον οικείο γι αυτούς, οπότε εσύ είσαι αυτή που πρέπει να καταβάλει μεγαλύτερη προσπάθεια. Τι εννοώ. Αφού συνειδητοποιήσεις ότι και για τον άλλο είσαι κάτι άγνωστο, προσπάθησε να πιάνεις κουβέντα με όλους! Κυρίως όμως, να μην προκαλείς, να προσπαθήσεις κάπως να έχεις αρχικά ένα low profile, συνήθως αυτό είναι και το πιο προσιτό. Δείξε θέληση, μην κάθεσαι άπραγη! Μόνο έτσι θα ξεκολλήσεις! Άκου με. Αυτο το σκεπτικό, με έκανε να διατηρήσω φιλίες 10 χρονων και βάλε...