Συμφωνω απολυτα και δεν εννοω σε καμια περιπτωση οτι φταιει το θυμα. Απλα επεθδη διαβασα στα σχολια παραπανω "δε ξερουμε τι εγινε" κλπ ,ο,τι και να εγινε,το θεμα ειναι οτι εγινε. Και για να μη ξαναγινει,πρεπει να φυγει χθες. Τα σοκ ειναι πολλα..πώς το κανεις σε αυτον που αγαπας,πώς το κανεις μπροστα στο παιδι σου κλπ. Το οτι απευθυνομαι στο θυμα και οχι στον θυτη ειναι γιατι πρεπει να βρει τη δυναμη να το κανει. Ο θυτης θα συνεχισει να το κανει ή και να σταματησει,θα ειναι παροδικο. Και ναι,με συγχωρειτε,αλλα η αποψη μου ειναι οτι στα 7 χρονια φαινονται καποια σημαδια,απλα δεν θελουμε να τα δουμε. Απλα επειδη με το θεμα παιδι ειμαι ευαισθητη, γι'αυτο και ειπα στην αρχη οτι δε το κανουμε με καποιον οταν υπαρχουν τετοια θεματα.