Για αρχη δεν νομιζω πως υπαρχουν καθηγητες εδω περα και κυριως δεν υπαρχει καποιο μαγικο ξορκι η μαντζουνι για αλλαγη προσωπικοτητας. Αυτο ειναι κατι που εχει παρει 20 30 η 40 και πανω χρονια στον καθενα αναλογα με την ηλικια του για να διαμορφωθει οπως ειναι.Εχω δει τελευταια πολλες αναρτησεις για ευαισθησια και παρατηρω οτι οι πιο πολλοι σχολιαζοντες περιγραφουν την ευαισθησια συγκαταλεγοντας τον εαυτο τους μεσα στους ευαισθητους και γραφωντας ολοκληρες παραγραφους για το οτι σημαινει να εισαι ευαισθητος για τον καθενα. Η αληθεια ηταν οτι οι περισσοτερες περιγραφες ηταν ωραιες και ενδιαφερουσες. Ωστοσο ερχονται σε αντιθεση με τους εξομολογουμενους οι οποιοι περιγραφουν την ευαισθησια τους σαν καταρα και αισθανονται θλιψη και ενοχες για αυτην. Αρα η ευαισθησια μπορει να σημαινει διαφορετικα πραγματα για τον καθενα και μαλλον σε μεγαλο βαθμο προσωπικα. Για αυτους τωρα που νιωθουν τυψεις και ενοχες το μονο που εχω να πω ειναι οτι αυτο που εννοουν ως ευαισθησια ειναι η μη ικανοτητα να διαχειριστουν τα συναισθηματα τους με ωριμο τροπο. Να αντιληφθουν την πραγματικη διασταση των πραγματων και να αποκτησουν μια οσο γινεται πιο ρεαλιστικη αντιληψη της πραγματικοτητας. Οπως ανεφερα και πριν δεν υπαρχει μια μαγικη συνταγη αλλα θελει πολυ δουλεια με τον εαυτο μας για να καταφερουμε να πετυχουμε αυτοπεποιθηση και αυτοεκτιμηση αναγνωριζοντας τις αναγκες μας και ικανοποιοντας τες. Εχοντας την επιμονη να αλλαξουμε οτι θελουμε και μπορουμε. Την υπομονη να δεχομαστε αυτα που δεν αλλαζουν και την σοφια να διακρινουμε τη διαφορα. Αλλιως θα μεμψιμοιρουμε για την αδικη τη ζωη και για το οτι ειμαστε ευαισθητοι.