Το χω νιωσει . Οταν χανεις ενα ατομο ξαφνικα θυμασαι ,ενω ολο καιρο η προσηλωση σου υπηρχε στο ενα κ πουθενα αλλου,οτι υπάρχουν κιαλλοι άνθρωποι εκει εξω. Συνήθως μετα απο χωρισμο πολλοι σκεφτονται θετικα(πολλα μωρα για γαμησια) ειτε τους γαμας ειτε το σκεφτεσαι αρνητικα,μα τοσοι άνθρωποι,κάθε μερα στο ηλεκτρικο,στο δρομο,στο οικοπεδο του σπιτιου μου,κ ομως ενας μονο μου αρκουσε(αφηνεις την "ποσοτητα τους",τα νουμερα να σε γαμουν, καθως η επιστροφη απο τα ουράνια στην πραγματικοτητα,για αυτο ονομαζω τον ερωτα ψευδαισθηση,οπου οι καλυτεροι τεχνητες του{παλι ποσοτικα το κρινουμε,οι εραστες με την.μακροβιοτερη σχεση ή οι εραστες με τις πολυπληθες ερωμενες} ε ειναι επωδυνη διαδικασια.) Μεχρι να ανασυνταχθεις κ να περπατας περηφανα την μοναξια σου.Σιγουρα ποναει. Σιγουρα θα ελπιζαμε να ειχαμε αυτα τα φιλαρακια τα τέλεια που προβαλλουν. Η ζωη δεν ειναι τελεια,η ζωη ειναι ο,τι ειναι ,ειναι μια ζουγκλα,τα νοηματα που δινουμε στα γεγονοτα ,τελικα δεν εχουν καμια σημασια.ισωςθα πρεπε να μην τα παιρνουμε τοσο σοβαρα. Χαιρομαι που μίλησες ετσι για το σκυλακι σου. Γτετσι ειναι. Τα λεμε την τσικνοπεμπτη