Πρώτα σιγουρέψου ότι είναι ζήλεια. Μερικές φορές μπορεί να είναι είτε από αδιάφοροι είτε η χαρά τους( ή εκδήλωσή τους) να είναι πιο μετριασμένη γιατί οκ. Μπορεί στην πρόοδο επίσης να μοιάζει ότι δεν χαίρονται γιατί προφανώς όταν τα καταφέρνουμε να νομίζουν ότι δεν τους έχουμε ανάγκη, ενώ στην λύπη να συντρέχουν για να σταθείς πάλι στα πόδια σου. Ας σιγουρευτούμε πρώτα: α) ο άλλος ασχολείται όντως μαζί μαςβ) έχουμε καταλάβει τον τρόπο που σκέφτεταιγ) είμαστε πρήχτες όταν τα καταφέρνουμε και μουλάρια με τους άλλους ως προς τη δική τους πρόοδο. Υ.Γ. Δεν πιστεύω ότι ο κόσμος ασχολείται με όσα πετυχαίνουμε ή όχι, μάλλον περνάμε στο ντούκου γιατί έχει ν' ασχοληθεί με την δική του πρόοδο. Δεν είμαστε στο κέντρο του κόσμου τους, είναι (κι) αυτοί εγωκεντρικοί.