Ζούμε σε μια εποχή που η γυναίκα είναι ενεργή σε κάθε τομέα, είναι ανεξάρτητη και το βροντοφωνάζει καθημερινώς. Γιατί, όμως όταν τύχει να βρεθεί να μοιράζεται έναν λογαριασμό η ανεξαρτησία της πάει περίπατο;Μείναμε στα λόγια και χάσαμε στις πράξεις. Έχουνε βρει τα τέλεια επιχειρήματα για να δηλώσουν την ανεξαρτησία τους σε κάθε άλλη περίπτωση, εκτός από αυτή την συγκεκριμένη.Γίνανε ένα ζωντανό οξύμωρο σχήμα, μιας και θέλουν να φαίνονται δυναμικές και αφεντικά του εαυτού τους, αλλά όταν τις βγάλεις έξω και τις κεράσεις, δε τις πειράζει εκείνη τη στιγμή να φανούν σαν την κυρία του κυρίου.Θα νοιώσουν κολακευμένες, θα πουν πως δεν ήταν ανάγκη, αλλά ξέρουμε πως αν δεν κερνούσες θα ήσουν αχάριστος, τσιγκούνης ή δε θα σε γουσταρει.Δεν μπορώ να καταλάβω πλέον τις γυναίκες που θεωρούν δεδομένο αυτό το κέρασμα, που θα ξινίσουν τα μούτρα τους αν τύχει και χρειαστεί να βγάλουν ένα εικοσάρικο από το πορτοφόλι τους και δε θα ξαναβγούν με αυτόν τον τύπο.Με απλά λόγια δυο μέτρα και δυο σταθμά κύριοι και κυριες.
