Αν κάποιος είναι φτωχός και άρρωστος έχει το δικαίωμα στην γκρίνια για τον έρωτα; Εντάξει ρε παιδιά, δεν μπαίνουν στην ίδια βαρύτητα αλλά δεν είμαστε μοναχικά όντα σαν είδος, μας αρέσει η συντροφιά και δη μ' αυτούς που γουστάρουμε και μας γουστάρουν. Αυτό δεν αναιρεί την σοβαρότητα των άλλων προβλημάτων. Υ.Γ. Λοιπόν από μαρτυρία ενός συγγενικού μου προσώπου που παλεύει χρόνια με τον καρκίνο του μαστού μου έλεγε ότι στη φάση της χημιοθεραπείας οι υπόλοιπες γυναίκες λιγόστευαν και δυστυχώς δεν τα κατάφερναν. Καλώς ή κακώς κάποιοι σύντροφοι εγκατέλειπαν κι έμεναν μόνες, ενώ η συγγενής μου έχει δίπλα της τον σύντροφό της που την αγαπάει και δεν την άφησε ούτε μέρα να πάει μόνη της. Έχει τεράστια δύναμη η αγάπη. Εδώ μέσα μπορεί να μιλάμε για έρωτες αλλά έμπρακτη αγάπη αποζητούμε πολλοί. Ένα άτομο να μπορούμε να τον πούμε δικό μας κι αυτός δικό του. Αλλά δεν είναι πάντα στο χέρι μας. :)