Δεν ξέρω αν έχουν για εσένα σημασία όσα σου γράψω παρακάτω, αλλά για εμένα, είναι μαθήματα που μάζεψα από παρόμοιες καταστάσεις. Δεν βίωσα ακραίες καταστάσεις, αλλά σίγουρα είχα τις δυσκολίες μου και τις έχω ακόμα. Πρώτον, μην κατηγορείς τον εαυτό σου που δεν διάλεξες να αντιδράσεις με κάποιον πιο επιθετικό τρόπο. Η σιωπή θέλει κι αυτή μεγάλη δύναμη. Μην ασχολείσαι όμως με κάτι που έγινε, πέρασε και δεν αλλάζει πια. Δεύτερον και πολύ σημαντικό, όλα όσα σου λένε ή κάνουνε, έχουν επιρροή πάνω σου, ΜΟΝΟ όταν τα πιστεύεις ο ίδιος σε κάποιο κομμάτι του μυαλού σου. Μόνο αν πιστεύεις πως μπορεί και να έχουν δίκιο, μπαίνουν τα λόγια στην καρδιά σου και σε πληγώνουν. Δυνάμωσε την πίστη σου σε εσένα. Τρίτον, κρίνε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι χωρίς να σε γνωρίζουν, χωρίς να τους έχεις δώσει δικαίωμα σε κάποιο σχόλιο ή να έχεις ζητήσει την άποψη τους, λένε όσα λένε με σκοπό να τραβήξουν την προσοχή. Σε τι κατηγορία θα έβαζες τέτοιους ανθρώπους λοιπόν; Αξίζουν τέτοιοι μικροί άνθρωποι το οτιδήποτε από εσένα; Τον θυμό σου; Την προσοχή σου; Ή ακόμα την λύπη σου και την έλλειψη πίστης στον εαυτό σου;! Αν θες την συμβουλή μου, πέταξε τα χαρτάκια. Κράτα σε χαρτάκια τα καλά. Μόνο αυτά σε κάνουν καλό άνθρωπο και σε γεμίζουν χαρά. Τα δυσάρεστα, θα τα θυμάσαι και θα σε πονάνε ακόμα και χωρίς χαρτάκια. Αλλά αν χρησιμοποιήσεις το μυαλό σου λίγο αναλυτικά, θα δεις πως τέτοιοι τύποι υπάρχουν πάντα και παντού. Εσύ όμως δεν ζήτησες την άποψη τους γιατί σου είναι ασήμαντοι.