Καταλαβαίνω πως νιώθεις. Είναι εκείνο το "γιατί " που σε τρώει. Είναι εκείνο το τερατακι του "γαμωτο" που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί απλα δεν σου είπε την αλήθεια όσο και αν πόναγε στο άκουσμα της. Αυτό που δεν ξέρεις με τι να πονέσεις περισσότερο, με την κοροϊδία ή οτι είναι με άλλη. Ωστόσο όμως έρχεται η στιγμή που μολις περάσεις το πρώτο σοκ έρχεται εκείνη η γλυκιά ικανοποίηση πως γλίτωσες απο έναν άνθρωπο που δεν άξιζε. Δεν άξιζε οχι την αγάπη σου αλλα την εμπιστοσύνη σου. Αυτο είναι το κυριότερο. Ενας ανθρωπος που προδίδει την εμπιστοσύνη σου είναι για μένα πιο ανάξιος απ αυτόν που προδίδει την αγάπη σου. Γιατι συνήθως ο τελευταίος παραδέχεται και σελυτρώνει απ το αίσθημα της κοροϊδίας. Δεν περνάει εύκολα. Απλά πρεπει να βοηθήσεις εσυ τον εαυτό σου να ξεπεραστεί γρηγορότερα. Οσο και αν νιώθεις ετσι ,παρε μια βαθιά ανάσα και προχωρα τη ζωή σου. Μονο εσύ ξέρεις πώς. Και οταν κάνεις το βήμα ενα ενα θα φεύγουν και θα φτασεις σε ενα σημείο που θα κοιταξεις πίσω και θα πεις στον εαυτό σου. Ναι δεν άξιζε