Κατ'αρχήν, δεν είναι κακό να είναι κάποιος κατασταλλαγμένος ως προς το τι γουστάρει. Καθώς μεγαλώνουμε, μαθαίνουμε τι μας φτιάχνει και τι μας ξενερώνει.Ένα θέμα που δεν αγγίζεται καθόλου στην εξομολόγηση είναι ότι πέραν των θετικών στοιχείων που μας αρέσουν, πρέπει να έχουμε -κάποια- επίγνωση περί εκείνων των αρνητικών χαρακτηριστικών με τα οποία μπορούμε να συμβιβαστούμε. Ας πούμε, ένας εμφανίσιμος-ευκατάστατος-αυτόνομος άνδρας μπορεί να είναι "ζόρικος" ή/και χειριστικός ή/και ζηλιάρης (...). Άλλο, μπορεί να έχει γαμάτη εμφάνιση και χαρακτήρα αλλά να είναι μικροτσούτσουνος (έχει αναλυθεί εκτενώς το θέμα στο παρελθόν). Κατάλαβες που το πάω. Δηλαδή, έως τα 39 σίγουρα θα έχεις γνωρίσει αρκετούς ψηλούς-γυμνασμένους, αλλά το γλυκό δεν έδεσε. Το ότι σε γούσταραν μόνο για "φάση", λέει πολλά γι'αυτούς, αλλά και κάτι για σένα (no pun intended). Οπότε, μήπως υπάρχει πιθανοτητα όσο εσύ κοιτάς το ταβάνι, το κατάλληλο άτομο να βρίσκεται κάτω από τη μύτη σου?