Γλυκιά Νεφέλη (έχεις πολύ ωραίο όνομα), κατά βάση με κάλυψε η love supreme, θα ήθελα ωστόσο να σταθώ σε δύο σημεία της εξομολόγησής σου:1. Σταματα τις αυτο-διαγνώσεις απ' το ίντερνετ. Είναι κακός δαίμονας. Και 9 στα 10 συμπτώματα να έχεις, δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Ενδεικτικά θα σου πω πως πέρυσι ήμουν πεπεισμένος πως έχω καρκίνο του δέρματος, γιατί τα συμπτώματα ταίριαζαν και τα σημάδια στο δέρμα μου ήταν ΙΔΙΑ με τις φωτογραφίες. Τελικά δεν ήταν τίποτα. Τον περασμένο Σεπτέμβρη ήμουν σίγουρος πως έχω HIV και κονδυλώματα (ναι, και τα δύο), κι όσο περισσότερο το έψαχνα, τόσο πιο σίγουρος γινόμουν. Τελικά αυτό που είχα πέρασε με απλή θεραπεία. Μπορώ να συνεχίσω, αλλά το πιασες το νόημα. ΣΤΑΜΑΤΑ. ΤΙΣ ΔΙΑΓΝΩΣΕΙΣ. ΑΠ' ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ.2. Σχετικά με το άγχος σου να μιλήσεις μπροστά σε κόσμο ή με το οτι η αδερφή σου δε σε σέβεται κλπ, νομίζω πως παρα έχεις μεγάλη συναίσθηση του εαυτού σου, υπό την έννοια πως μελετάς την κάθε σου κίνηση, το οτιδήποτε θα πεις και πώς θα το εισπράξουν/κρίνουν οι άλλοι. Επίσης, ο εγκέφαλός σου μάλλον κολλάει με τα αρνητικά που κάνεις ή σε σκηνικά που σου προκαλούν ντροπή ή σε περιπτώσεις που ξέρεις πως θα μπορούσες να τα πας καλύτερα, αλλά κόμπλαρες και τελικά τα έκανες θάλασσα. Και μάλλον όλα αυτά τα ανακυκλώνεις ξανά και ξανά, γεγονός που σου προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο άγχος -μήπως και σου ξανατύχει- και καταλήγεις να τα κάνεις θάλασσα και την επόμενη φορά. Κάτι σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Και κάπως έτσι καταλήγεις να εκτιμάς όλο και λιγότερο τον εαυτό σου και προσπαθείς να γεμίσεις το κενό με πολλά γλυκά.Δεν θα ήταν άσχημο νομίζω -και αφού κατασταλάξεις κάπως μέσα σου και τακτοποιήσεις λίγο τη σκέψη σου- να μιλήσεις στους γονείς σου σχετικά με όλα αυτά που σε βασανίζουν. Αλλά αυτή τη φορά χωρίς να αναφέρεις κατάθλιψη, άγχος ή το οτιδήποτε "αόριστο" που θα τους κάνει να πιστέψουν πως είσαι υπερβολική. Μείνε στην ουσία του ζητήματος και μίλα τους συγκεκριμένα, με σοβαρότητα και ειλικρίνεια.
