Και εγώ τα ίδια περνάω... Πέρασαν τρία ολόκληρα χρόνια από τότε που τελειώσαμε, αλλά ακόμα οι πληγές είναι ανοιχτές. Και το χειρότερο είναι πως το καλοκαίρι πήγε να γίνει κάτι με κάποιον άλλον τον οποίο πιστευα πως μπορούσα να εμπιστευτώ, αλλά ήταν ίδιος και χειρότερος από τον πρώην μου. Μου φέρθηκε με τον ίδιο ακριβώς τρισαθλιο τρόπο. Ευτυχώς κατάλαβα πολύ νωρίς πως έπαιζε και αυτός με την πρώην του και τον έστειλα αδιάβαστο, αλλά πονεσα πολύ και ακόμα πονάω. Έρχονται στιγμές που νιώθω πως ο Μ, ο πρώην μου, μου κατέστρεψε τη ζωή και τον μισώ για τις πληγές που μου άνοιξε. Κι εγώ έχω έναν μόνιμο πόνο και πολύ φόβο μέσα μου. Δεν ξέρω αν ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, ξέρω όμως πως αλλάζω. Είτε το θέλω είτε όχι, γίνομαι κάθε μέρα πιο δυνατή. Ίσως μόνο αυτό κερδίζουμε μέσα από το μαρτύριο της καρδιάς. Πλέον κανείς δεν θα μπορέσει να μου ξανακάνει τόσο πολύ κακό γιατί απλά δεν μπορώ πια να αισθανθώ τίποτα για κανέναν. Η αγάπη και η θυσια δίνει εξουσία στον επίδοξο θύτη κι εγώ δεν αντέχω πια να ξανα γίνω θύμα. Πειράματα τέλος.