Αντί να σε απασχολήσει τόσο το γιατί δεν κάνει την αυτοκριτική του και να γράψεις όλο το κατεβατό, θα μπορούσες απλά κι εσύ να σκεφτείς ότι δε μπορείς ποτέ να κρίνεις γιατί δεν ξέρεις τίποτα για το backround της οικογένειας κανενός, το πώς μεγάλωσε, το αν άκουσε ποτέ του καλή λέξη από τα άτομα που είχε σαν Θεούς, το αν τον ταπείνωναν μόνο, αν βίωσε εν τέλει ποτέ του την πραγματική αγάπη που θα του έδινε την απαραίτητη αυτοεκτίμηση...Πάντα πίσω από τη συμπεριφορά μας υπάρχει η παιδική μας ηλικία και τα βιώματά μας, από την αρχή της ζωής μέχρι αργότερα. Μπορεί ο άλλος να συμπεριφέρεται σαν παπάρας, αλλα την επόμενη φορά σκέψου πως πιθανόν να είναι μια ψυχή πολύ πονεμένη και αυτή είναι η άμυνά του.