Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί πάντα είχα 5 με 20 κιλά παραπάνω και ταλαιπωρουσα το σώμα μου με αυξομειώσεις βάρους (λίγο το ότι αγαπώ το φαγητό, λίγο τα ορμονικα θεματακια μου...)Εδω και ενάμιση χρόνο είμαι στα κιλά που πρέπει, αν και με πολύ παραπάνω ποσοστό λίπους που παλεύω να χάσω σταδιακά. Και για μένα είναι δύσκολο το να μην τρώω όλα όσα θέλω, αλλά τις τελευταίες 7 μέρες που κάνω σοβαρή διατροφή προσπαθώ να χαλιναγωγω τον εαυτό μου έχοντας συνέχεια τον στόχο στο μυαλό μου και απορριπτοντας οτιδήποτε ανθυγιεινο με τη σκέψη ότι η ευχαρίστηση θα κρατήσει δευτερόλεπτα και ότι πραγματικά δεν το χρειάζομαι. Άλλωστε και που έτρωγα ενίοτε το σύμπαν τί κατάλαβα; Τρώω γλυκά για διαβητικούς αν μου έρθει έντονη ανάγκη για γλυκό, καλά λιπαρά, πρωτεΐνη, φυτικές ίνες και έχω κόψει τους λευκούς υδατάνθρακες.Το σόι και ο κόσμος πάντα θα λέει. Προσωπικά την ίδια χρονική στιγμή στον έναν θα φανώ φυσιολογική, στον άλλον αδύνατη και στον επόμενο ότι πρέπει να χάσω λίγο ακόμα. Δεν θα ευχαριστήσεις ποτέ τα μάτια των άλλων και δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι να είσαι εσύ καλά με σένα και ο, τι θες να κάνεις να το κάνεις για τον εαυτό σου. Δώσε πολύ βάση στη ψυχολογία σου γιατί παίζει καθοριστικό ρόλο και βάλε έστω ελάχιστη άσκηση στη καθημερινότητα σου. Υπομονή και όλα θα πάνε καλά. :)