Ας σημειωθει επίσης πως κάποτε θεωρείτο προβλημα το να μην έχεις τρίχωμα. Εξελικτικά ίσως να είχε αποβεί μοιραίο αυτό το χαρακτηριστικό για το είδος μας. Σήμερα δεν πιστεύω να θεωρείται τόσο μεγάλο πρόβλημα αυτό. Είμαι οπαδός της άποψης "αφού δε σε σκοτωνει, άστο να υπάρχει". Επίσης γνωρίζεις πιστεύω πόσο ωφέλησε η μεσογειακή αναιμία στην προστασία από την ελονοσία. Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα. Νομίζω ότι υπάρχει και η φραση "η μάνα του φοβιτσιάρη δεν έκλαψε ποτέ". Η εξέλιξη και η ζωή μας παίζει πολλά παιχνίδια! Και ως παιχνιδιαρης, το λατρεύω αυτό!