Ποτέ δεν κατάλαβα πού βρίσκει ο κόσμος (ειδικά όσοι/όσες έχουν μικρά παιδιά) τον χρόνο και την όρεξη να ασχολούνται με τις ζωές των άλλων, να σχολιάζουν, να ρουφιανεύουν, να νουθετούν κτλ.Εδώ για τα βασικά και δεν μας φτάνει η μέρα να σκεφτούμε τα δικά μας προβλήματα ή για να φέρουμε εις πέρας την καθημερινή μας ρουτίνα. Τι να πω.