Είναι δύσκολος ο δρόμος της ξενέρας αλλά κάποιες φορές χρειάζεται. Υπάρχει μια μαγική στιγμή που η φαιά ουσία λειτουργεί και συνειδητοποιείς ότι έκανες υπερπροσπάθεια ενώ ο άλλος πέρα βρέχει. Συνειδητοποιείς ότι έφαγες στην ουσία χυλό όσο εσύ βασανιζόσουν και ρίσκαρες την ψυχική σου ηρεμία. Καλά είσαι τώρα, ίσως δεν έπαψες να τον αγαπάς. Απλά ίσως αρχίζεις να βλέπεις την πραγματική κατάσταση και που βρίσκεσαι εσύ. Μετά από το νέκρωμα έρχεται οργή. Μια έντονη οργή ως προς εκείνον που δεν σε υπολόγισε, αλλά κυρίως ως προς εσένα. Μάλλον όταν συνέλθεις τελείως θα δεις πόσο διαφορετικά μετρούσε εκείνος τη φάση και πόσο εσύ. Βάζεις κι έναν Ρέμο :Τι ήμουνα για σένανε και δίνεις πόνο. Καμία σχέση μ' αυτόν που πήρες.