Καλώς, αλλά ούτε απαραίτητα αναίσθητοι είναι. Εκτός κι αν μιλάς με την κυριολεκτική έννοια που πάλι προβληματίζομαι με τον συνειρμό σκέψης. Στην αναισθησία, δεν μπορώ να βρω κάτι θετικό, ενώ σε μια ευαισθησία και συμπόνια με κάποια όρια για χάριν της αυτοσυντήρησης μπορεί να βρω πολλά. Η προτροπή περί αναισθησίας γίνεται σ' ακραία ευαίσθητους για εξισορροπητικούς λόγους.