Ίσως είχε πιο πριν άλλη τραυματική εμπειρία από σχέση/έρωτα, βρήκε έναν άνθρωπο που ερωτεύτηκε στα 32 της και λόγω της κοινωνικής πίεσης στις γυναίκες άνω των 30 κάπου τα 'παιξε. Εκεί το αποδίδω, πολύ πιθανόν να είμαι λάθος. Φαίνεται πάντως ότι δε θέλει να καταλάβει, τη βολεύει να τα βάλει με το σύμπαν και να κατηγορήσει άλλους για μία σχέση στην οποία μάλλον δεν αγαπήθηκε αρκετά. Η απόρριψη, η αποδοχή ότι για τον άλλον μπορεί να ειμαστε ελάσσονος σημασίας πονάει πολύ. Φαίνεται ότι δεν μπορεί να το διαχειριστεί όλο αυτό. Καλά έκανες που της είπες για ψυχολόγο αλλά πρώτα θα πρέπει να το συνειδητοποιήσει η ίδια. Δε νομίζω ότι μπορείτε να κάνετε κάτι άλλο, όλοι σας, εκτός και αν εσύ και οι φίλες της τη βγάζετε συχνά έξω για κανένα ποτάκι, σινεμά, κανένα ταξιδάκι εντός ή εκτός, να μη μένει στην αδράνεια και να μάθει σιγά σιγά να κλαίει λιγότερο για το μαύρο ριζικό του έρωτά της. Ίσως έτσι δει τη ζωή που χάνει και συνέλθει.