Πώς συνδέεται ο γάμος με την αιώνια πίστη; Ο γάμος είναι μια καθαρά θρησκευτική πράξη. Πιστεύω δεν είναι ανάγκη να πλατιάσω στο γιατί δημιουργήθηκε η θρησκεία και οι τελετές αυτής, τύπου βάφτιση, γάμος κλπ. Η πίστη, είτε αιώνια είτε μηνιαία, δεν έχει να κάνει κατ’ εμέ με τον έρωτα ή την αγάπη. Αλλά με τον άνθρωπο. Όταν ερωτεύεσαι ή αγαπάς, δεν σημαίνει πως παύεις να αισθάνεσαι. Σαφώς και κατά την πάροδο του χρόνου προκύπτουν «πειρασμοί» αλλά αν σέβεσαι τον εαυτό σου και την σχέση σου, δεν παίζεις. Όπως είπε και ο Paul Newman «γιατί να χάνω τον χρόνο μου με ένα χάμπουργκερ, όταν με περιμένει το φιλέτο στο σπίτι». Όταν σαν χαρακτήρας σέβεσαι τον άνθρωπο σου, τον χρόνο που έχετε περάσει μαζί, όλα όσα σου προσφέρει και του προσφέρεις και προσέχετε ο ένας τον άλλον, δεν έχεις ανάγκη έναν π****ο παραπάνω. Γι αυτό όμως δεν χρειάζεσαι τον γάμο. Ένας γάμος δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από ένα χαρτί, το οποίο επιβεβαιώνει, πως εσύ και ο σύντροφος σου, στα μάτια του Θεού και της κοινωνίας είσαστε ένα. Ε έχετε και κάποιες φορολογικοοικονομικές αλλαγές. Στα περιουσιακά επίσης υπάρχει ένα μπέρδεμα κλπ. Αλλά δεν σημαίνει τίποτα αιώνιο. Όση αιωνιότητα συνεπάγεται ένας γάμος, άλλη τόση τότε συνεπάγεται και το διαζύγιο. Όσο για τα παιδιά, όλοι φοβόμασταν. Αλλά πρέπει απλά να θέλεις. Και πίστεψε με... δεν ξέρεις τι πάει να πει φόβος, αν δεν έχεις παιδιά. Πιστεύω οι μανούλες/ μπαμπάδες της Lifo θα συμφωνήσουν. Μήπως απλά δεν θες να παντρευτείς;!