Το ψάχνεις λάθος: ψάχνεις τρόπους ν' αγαπήσεις τον εαυτό σου και του επιτρέπεις να χαρεί έστω και για λίγο- αρχικά- χωρίς αυτόν που αγαπάς. Υπάρχει κάτι που κερδίζεις όταν μένεις σε τέτοιες καταστάσεις, στο λέω εκ πείρας. Θες ένα κλασικό μοτίβο; Έχεις προβλήματα, απτά προβλήματα που σε δυσκολεύουν, που είναι βραχνάς. Έχεις επίσης μέσα σου κι άλλα προβλήματα και κάπως πρέπει ν' απασχολήσεις τον εαυτό σου για να μη δει τι γίνεται γύρω του... βάζεις τα ερωτικά προβλήματα μπροστά από τα άλλα, μια δουλειά που δεν έρχεται, μια διαλυμένη οικογένεια, μια χαμηλή αυτοεκτίμηση και αν είναι και οικεία η σκάρτη συμπεριφορά υποκύπτεις πιο εύκολα γιατί κάπου μέσα σου-δυστυχώς πιστεύεις ότι την αξίζεις. Το πιστεύεις γιατί στην πιο ευάλωτη ηλικία-την παιδική- έμαθες από τους ανθρώπους που αγαπάς πιο πολύ ότι είσαι ένα βαρίδι, ότι είσαι ατελής, ότι τα κάνεις όλα λάθος. Πάμε στο τώρα, έχεις φαντάζομαι μια ζωή με προβλήματα έτσι κι αλλιώς. Ήλπιζες σε μια αγάπη και διαψεύτηκες. Μπορεί να μην έχεις και κανέναν άλλον και το πιο κοντινό σου άτομο να είναι αυτό ( η Καραβάνα είχε γράψει παλιά ένα πραγματικά σχόλιο διαμάντι σχετικά με το πως γίνεται να γυρνάς και να εμπιστεύεσαι αυτόν που στην ουσία σε βλάπτει όταν έχεις αποκλειστεί από άλλα άτομα, όταν έχεις αποκλειστεί κι απ' την υγιή επικοινωνία με τον εαυτό σου θα πρόσθετα, κάπου χάνεται η εσωτερική φωνή σε τέτοιες καταστάσεις). Πάντως, τέτοιες καταστάσεις που θυμίζουν εξαρτήσεις, για ν' αντιμετωπιστούν πρέπει να βρεις έναν άλλον τρόπο να καλύψεις το κενό που καλύπτουν ή να προσπαθήσεις να λύσεις τα προβλήματα που αποκρύπτεις σε σένα την ίδια. Δεν είναι εύκολο, όσο καλοσχεδιασμένο κι αν είναι προφανώς και θα σου λείπει και θα τον αγαπάς, όταν όμως αρχίζεις να νιώθεις αυτοεκτίμηση συνειδητά θα τον θες μακριά σου. Καλώς ή κακώς δε γίνεται να συνυπάρχουμε με όσους αγαπάμε χωρίς να κοστίζει μέρος του εαυτού μας. Σκληρό αλλά υπάρχουν και πιο σκληρά πράγματα. Μην περιμένουμε να τα ζήσουμε κι αυτά για να το συνειδητοποίησουμε. Καλή τύχη. :)