Με την ψυχοθεραπεια που κανω τελευταια,εχω καταληξει στο εξης: δινουμε τα παντα ΧΩΡΙΣ να μας το ζητησει ο αλλος. Και ο αλλος δινει παραμενοντας ο εαυτοςβτου. Δινεις,δινεις λοιπον και μολις δινεις,ψαχνεις να βρεις τι ακομη θα δωσεις για να μη χασεις τον αλλον,να εισαι η τελεια. Οταν λοιπον ολο αυτο τελειωνει,αναρωτιεσαι "μα πως;αφου τα ειχε ολα".Δεν τα πηρε με το ζορι Τα εδωσες και δεν κρατησες τιποτα για σενα.Φυσικα,εννοειται πως δινεις αλλα χωρις να γινεις θυμα(σου μιλαει η ιερεια των θυματων).Μπορει και να γυρισει,μπορει και να τον δεχτεις..το θεμα ειναι τι θα αλλαξεις. Ολα αυτα τα λεω,οχι για να κατηγορησω την αλλη πλευρα αλλα για να απομυθοποιησω την εκφραση "του εδωσα τα παντα".