Μπράβο βρε κοπελάρα Ειρήνη! Μπράβο και στον "αγαπητό"! :)Έχοντας βιώσει το μανίκι της απόστασης σε πολλές εκδοχές (πρώτα στρατός, μετά Αθήνα-Πάτρα, μετά ΗΠΑ-Ελλάδα) και για μεγάλο χρονικό διάστημα (με το ίδιο άτομο), ένα θα πω: υπομονή! Αξίζει σε τέτοιες περιπτώσεις. Προσοχή στον μετέπειτα σχεδιασμό των επαγγελματικών και τους τρίτους. Με την τώρα εμπειρία μου θα έλεγα να μην αφήνετε πάνω από 2 μήνες δίχως να βλέπεστε. Μια ο ένας, μια άλλος, να βρίσκεστε έστω και για λίγες μέρες. Ξέρω ότι είναι πολλά τα έξοδα των ταξιδίων, αλλά είναι αναγκαία η εξ'επαφής τόνωση της σχέσης. Βαστάτε! :)