~Σ’ έστησα χθες ξανά, δεν περιμένω ν’ ακούσεις,για το αμάξι που φταίει, μόνο η τύχη μου φταίει.Μόνος μου χθες ξανά με το πιάνο της θλίψης,τραγουδάκια να φτιάχνω, ναι για σένα να γράφω.Μάγισσα μ’ ολοσκότεινα μάτια,η ζωή μου η άδεια, μ’ ολοσκότεινα μάτια..Μάγισσα, πριν χαθείς θα σ’ αγγίξω και τον Μέρφυ θα ρίξω.Φεύγει η ζωή κι εγώ μόνος αράζω σ’ ένα κόσμο που λείπει.Κι αν μου φύγεις και συ..η μουσική δεν ξορκίζει, δε διώχνει τη λύπη.Ψάχνω τους κολλητούς, μα κανένας δε θα'ρθει.Ο ψηλός καβατζώνει και ο κοντός ξανανιώνει.Κι έτσι βρέθηκα δω στα δικά σου τα μέρη,μα και συ έχεις φύγει κι η πληγή μου ανοίγει.~Μου θύμισες το αγαπημένο τραγούδι του Στάθη Δρογώση, "Φεύγει η ζωή".