Σε ό,τι αφορα τον προσωπικό μας χώρο (λ.χ. το σώμα μας), το τι επιτρέπουμε και τι όχι είναι καθαρά δική μας υπόθεση και δεν υπάρχει, ούτε και πρέπει να υπάρχει, αντικειμενικό κριτήριο για το αν λ.χ. είναι "υπερβολικό". Απ' τη στιγμή που κάτι σε ενοχλεί, εκεί τελειώνει η συζήτηση. Εμένα, ας πούμε, σε γενικές γραμμές δε μου αρέσει να με αγγίζουν άλλοι άνθρωποι πλην τριών συγκεκριμένων. Δε το γουσάρω, μου προκαλεί ταραχή. Σε κάποιους αυτό φαίνεται από υπερβολικό και περίεργο, μέχρι και κομπλεξικό. Κομπλεξικός ή όχι, είναι το σώμα μου και το κάνω ό,τι θέλω, όπως και εσύ, όπως και όλοι μας.Αφού σε ενοχλεί λοιπόν (για οποιονδήποτε λόγο), του το λες, κι αυτός συνεχίζει, έχεις δίκιο κι αυτός άδικο.