Ανωνυμη.
Είμαι 14χρονων. Ταυτίζομαι απόλυτα με όλα όσα είπες. Κάθε πρόταση που έλεγες ήταν σαν ένας καθρέπτης και εγώ να έβλεπα τον εαυτό μου. Έχασα τον πατέρα μου πριν 3,5 χρόνια, είχα πιο στενή σχέση με την μητέρα μου, παρόλα αυτά εκείνος ήταν αυτός που θα περνούσα καλύτερα γιατί ταιριάζουμε σχεδόν στα πάντα. Η ψυχή του ήταν αγνή, όπως και η δίκη μου. Τα παιδιά στην ηλικία μου έχουν τόσα προβλήματα, ασήμαντα που νομίζουν ότι είναι σημαντικά.Εχουν τα πάντα με λίγα λόγια. Τους γονείς τους, ένα υγιές περιβάλλον και ασχολούνται με γκόμενους. Κάθε μέρα οι ίδιες σκέψεις.