Η εξομολόγησή σου, μου θύμισε μία δική μου εμπειρία που είχα περάσει και εγώ κάπου στην ηλικία των 12. Δεν ξέρω αν ήταν οπτική αύρα αυτό που είχα εγώ, καθώς μου συνέβη μία φορά χωρίς όμως να έχω πονοκέφαλο. Θυμάμαι ήμουν με την μητέρα μου σε ένα οφθαλμιατρείο και ο οφθαλμίατρος μου έριξε κολλύριο στα μάτια. Μέσα στο ιατρείο ήταν σκοτεινά και όλα ήταν μια χαρά. Μετά όμως αφού φύγαμε και βγήκαμε έξω, μισό έκλεινα τα μάτια μου γιατί με ζάλιζε πάρα πολύ το φως ή περπατούσα με το κεφάλι μου κάτω γιατί δεν μπορούσα να αντικρίσω το φως του ηλίου. Φυσικά έκανα κάποια παράπονα αλλά ως συνήθως δεν μου έδιναν σημασία. Μέχρι που φτάνουμε σπίτι και πηγαίνω στο μπάνιο και ανοίγω το φως και τα έβλεπα όλα έντονα και σκουρόχρωμα. Νόμιζα και εγώ πως θα τυφλωθώ. Όλο αυτό διήρκεσε περίπου μισή ώρα. Μετά ήταν σαν να μην είχα πάθει τίποτα. Πιο παλιά το είχα αναφέρει και σε γιατρούς αλλά ποτέ κανένας δεν μου είπε κάτι συγκεκριμένο. Έκτοτε δεν μου έχει εμφανιστεί ξανά, αν και μερικές φορές παρατηρώ σπάνια κυρίως παρόμοια συμπτώματα σε πιο ελαφριά μορφή όταν έρχομαι από έξω. Ακόμη και μέχρι σήμερα, μου έχει κάτσει ότι έφταιγε το κολλύριο.