Τι να σου πω... στις διαπροσωπικές μου σχέσεις αλλά και πολλές φορές σε επαγγελματικές τα πιο ξηγημένα άτομα γυναίκες ήταν. Με τις φίλες μου ήταν σχεδόν απίθανο να βγούμε για να φλερτάρουμε. Βγαίνουμε για να περάσουμε καλά, να πούμε τα νέα μας, να γελάσουμε και φυσικά να φάμε. Έχει τύχει να γνωρίσω κοπέλες που δεν ταιριάζαμε απλά ή που δεν μ' άρεσε ο τρόπος τους, κι άλλες τόσες μ' έχουν απορρίψει αντιστοίχως. Αλλά δίπλα μου σπαθιά γυναίκες έχουν σταθεί. Μ' έχουν σεβαστεί και μ' έχουν αγαπήσει. Οπότε αυτά περί έλλειψη γυναικείας φιλίας δεν τα πιστεύω. Όμως θα σου πω κάτι, τ' άτομα που έχω στο νου μου είναι:δοτικά, με κατανόηση, με αρχές, με αυτοσεβασμό, με τιμιότητα, μ' αγάπη για τη ζωή και με προσωπικότητες αρκετά ενδιαφέρουσες για να μην έχουν ανάγκη να μπουν σε τριπάκι να πρέπει να συγκριθούν ή να περιμένουν έναν τζόβενο να τους δώσει αξία. Επίσης, σέβονται τα όρια των άλλων κι αυτή τη συμπεριφορά την έχουν για όλους. Στα μάτια μου είναι αξιοθαύμαστες. Πολύ πιο σπάνια έχω βιώσει τέτοιες συμπεριφορές από άντρες, αλλά από την άλλη λόγω κακών βιώματων μου είναι πολύ εύκολο να γίνω επιθετική κι απότομη για ν' απωθήσω οπότε έχω στο νου μου τα δικά μου θέματα για να μην τα προσάψω άδικα στους άλλους. Υ.Γ. Δεν είναι θέμα φύλου όσο ιδιοσυγκρασίας και παιδείας.