Τζον παιδί μου οι δικές μας οι απόψεις επί τοιούτων θεμάτων δεν είναι δημοφιλείς. Δεν θα μας καταλάβουν. Γι'αυτό επικεντρώθηκα στο ότι το ζήτημα για την σχέση είναι τι εικόνα έδωσε και γιατί τσαντίστηκε ο άλλος κι όχι η θεωρητική ανάλυση της απιστίας γενικότερα. Το "μία σου και μία μου" δείχνει δήθεν φεμινιστικό μανιφέστο όταν κάποιος είναι υποκριτής αλλά δυστυχώς στην ουσία είναι μία σάχλα και μισή. Η πίστη κι αφοσίωση είναι κάτι που εκπορεύεται από μέσα μας κι όχι κάτι άνωθεν επιβεβλημένο αλλιώς δεν κάνεις ελεύθερες επιλογές αλλά συμβιβασμούς στην ζωή σου (όχι εσύ φυσικά ομιλώ γενικά). Η κυρία της εξομολόγησης δεν κατάλαβε ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κύριος (όπως ορθότατα ανέλυσε η Maria von Trapp παραπάνω) μπήκε σε ξένο χωράφι. Βρήκε και μπήκε. Ο ίδιος δεν είχε υποχρεώσεις. Δεν χρωστούσε κάπου λογαριασμό. Σε αυτό μαζί σου συμφωνώ. Είναι ότι το παίρνει ηθικολογικά μπαλάτζα το ζήτημα για το "ποιός έχει το πάνω χέρι". Το γνωστό ζητηματάκι πόλεμος εξουσίας στα βανίλλα ζευγάρια...Τόσο βαρετό που καλύτερα να παρακολουθώ την μπογιά να στεγνώνει...Η πραγματική μαγκιά είναι αυτή που λες: να γινόμαστε καλύτεροι σε μια σχέση. Αλλά δυστυχώς συχνά είμαστε απασχολημένοι για το ποιός έχει δίκιο. Ή ακόμα χειρότερα ποιός θα φανεί ότι έχει δίκιο.