Τις θεωρώ ολίγον απαράδεχτες αυτές τις εξομολογήσεις. Έχοντας ζήσει κοντά στα 20 χρόνια με γιαγια κατάκοιτη που επρεπε να βοηθάω στη πλύση της, στο τάισμα της κτλπ εχω να πω πως η μυρωδιά παραμένει στο δωμάτιο του αρρώστου και όχι σε όλη την πολυκατοικία. Επίσης ειναι απαράδεχτο το να πας σε καποιον και να πεις "ο καρκινοπαθής γιος σας μυρίζει και μου ξινίζει" οι άνθρωποι έχουν το κεφάλι τους στο να κάνουν καλα την οικογένεια τους όχι εαν ο διάδρομος όποτε γυρνάει απο τις χημειοθεραπείες μυρίζει λεβάντα. Ασε που η γειτόνισσα μου ξεκίνησε πριν απο τρεις μήνες χημειοθεραπείες και μυρίζει μια χαρα η κοπέλα. Καμια μυρωδιά δεν εχω προσέξει και ακόμα και να υπήρχε δεν θα το σχολίαζα καν γιατι δεν πάει η καρδιά μου, πόσο μάλλον να το κάνω σαν παρατήρηση. Λάθος αυτό που λες πως οι άνθρωποι τα σκέφτονται και δεν τα λένε για να μην κακολογηθούν. Υπάρχουν άτομα και σαν εμένα που δεν τα σκέφτονται καν γιατί καταλαβαίνουν την σοβαρότητα κάποιων καταστάσεων. Και τελευταίο, ο απο πάνω μου έκανε πέρυσι ένα όμορφο αγοράκι που όμως ειναι πολυ φασαριόζικο και κλαίει ολο το βράδυ. Δεν μετακόμισα επειδη ξυπνάω μαζι με τους γονείς. Όχι απλα γυρνάω πλευρό και ξανακοιμάμαι.