Καμιά φορά ο ρόλος του θύματος σε κάνει να βουλιάζεις γλυκά σε μία πλασματική γαλήνη. Μοιρολατρείς απαθής, γιατί το να επαναπροσδιορίσεις τον εαυτό σου διαφορετικά (πέρα απ'το οτι είναι επίπονο επειδή παραδέχεσαι το φταίξιμό σου) απαιτεί ενεργοποίηση. Και ποιος θέλει ενεργοποιηθεί έχοντας "βολευτεί" σε μία γνώριμη, έστω και άσχημη κατάσταση; Ποιος θέλει να πάρει το τιμόνι απ'τα χέρια του άλλου και να ορίσει ο ίδιος την πορεία του, όταν έχει μάθει να του τα έχουν όλα έτοιμα-ακόμα και το ποιος είσαι ή τι αξίζεις στο έχουν έτοιμο-τι βολικό(;).Και ποιος δεν την έχει πατήσει σε κάποια φάση της ζωής του είτε με γονείς, με σύντροφο, με φίλι, με εργοδότη. Το παν είναι να το καταλάβεις κάποια στιγμή και να ζήσεις χωρίς φόβο.