Nefeli αρχικα το να είσαι μητέρα δεν σε κάνει ειδική στα παιδιά. Δεν είμαι μητέρα όντως αλλά μπορεί να είμαι παιδαγωγός, νηπιαγωγός ή παιδοψυχολόγος ή να έχω 10 ανήψια. Αν ήθελες γνώμη μόνο από μητέρες υπάρχουν τα αντίστοιχα γκρουπ στο facebook ή απλά ας έβαζες ένα υστερόγραφο εδω.Τώρα στο θέμα μας. Αλλο να θες να τα πηγαίνει καλα με όλα τα παιδιά (κι εγώ θέλω να με συμπαθούν ολοι και να είμαι αγαπητή) άλλο να το κάνουν. Αν θεωρείς οτι ο ανηψιός σου έχει μια προβληματική συμπεριφορά (στην εξομολόγηση επικεντρώνεσαι στην κόρη σου γι αυτό κατάλαβα οτι απλά δεν συμπαθεί εκείνη και δεν το βρίσκω προβληματική συμπεριφορά, μπορει να μην ταιριάζουν σαν χαρακτήρες)μου κάνει εντύπωση οτι δεν το λες στην αδερφή σου. Προφανώς και αν ενδιαφέρεσαι για τον ανηψιό σου, δεν είπα οτι τον μισείς, μπορείς να του μιλήσεις όμως όπως λες οι προβληματικές συμπεριφορές λύνονται αν όλοι οι γονείς μιλούσαν με τα παιδιά τους. Οι γονείς όχι κάποιος τρίτος, αν το κάνει ένας τρίτος σημαίνει οτι ο γονιός δεν υπάρχει.Αν λοιπόν θεωρείς οτι πρέπει να πάρεις τον ρόλο της μητέρας και να του μιλήσεις γιατί ενδιαφέρεσαι σημαίνει οτι διαφωνείς με τον τρόπο που η αδερφή σου διαπαιδαγωγεί τον ανηψιό σου ή απλά βλέπεις μια προβληματική συμπεριφορά που η αδερφή σου ή η νηπιαγωγός δεν βλέπουν. Μήπως λοιπόν το πρόβλημα το έχεις με την αδερφή σου; Παιδιά δεν έχω, έχω όμως αδερφή. Αν λοιπόν θες να κρατήσεις μια φιλική συμβουλή από μένα, μίλα με την αδερφή σου.
